Domy w stylu Tudorów wyglądają jak coś prosto z bajki, a ich urokliwy styl czerpie ze średniowiecznej architektury angielskiej. Ich charakterystyczne drewniane fasady i ściany pokryte białymi stiukami były popularne wśród zamożnych właścicieli domów od połowy XIX wieku do II wojny światowej; ponieważ Tudory były budowane z drogich materiałów, takich jak drewno i kamień, z ozdobnymi detalami, które czyniły je zbyt drogimi dla przeciętnego amerykańskiego właściciela domu. Stare domy Tudorów są najczęściej spotykane na historycznie bogatych przedmieściach, ale dziś, tańsze metody i materiały budowlane umożliwiają dodanie odrobiny stylu Tudorów do nowoczesnych, niedrogich mieszkań.

Co to jest dom Tudorów?

Domy Tudor - które są czasami znane jako Tudor Revival, Mock Tudor, lub styl Jacobean - są duże, wielopiętrowe domy wykonane z cegły z dużymi sekcjami pół-drewnianej białej bocznicy stiukowej, nadając im średniowieczny wygląd. Tudory mają strome dwuspadowe dachy z ozdobnymi kominami, wąskie, wielopołaciowe okna i drewniane drzwi wejściowe. Wewnątrz, domy w stylu Tudorów posiadają gipsowe ściany, łukowate otwory drzwiowe, belkowane sufity i drewniane detale.

Co sprawia, że dom jest w stylu Tudor?

Jeff Vinnick / Stringer

W przeciwieństwie do wiekowych domów, które posłużyły za inspirację, domy Tudorów są zbudowane z cegły, a nie z drewna, i często mają odsłoniętą ceglaną siding na pierwszym piętrze. Na wyższych piętrach duże fragmenty sidingu są pokryte białym stiukiem, który jest następnie podkreślony dużymi, ciemnymi belkami drewnianymi, aby stworzyć iluzję, że dom jest zbudowany na drewnianej ramie.

Dachy domów Tudorów są strome, z wieloma nakładającymi się szczytami z oknami i mogą być budowane na różnych wysokościach. Tudory mają wysokie, ozdobne kominy z cegły, które mają dekoracyjną kamienną lub metalową rurę wystającą z góry, znaną jako rura kominowa. Tudory są zazwyczaj pokryte dachówką łupkową, która może być ułożona tak, aby naśladować wygląd średniowiecznego dachu krytego strzechą.

Tudory mają wielopłaszczyznowe okna, które są wysokie i wąskie, jak te w czasach średniowiecza, które są zgrupowane blisko siebie, aby umożliwić stały przepływ światła i powietrza do swoich pokoi. W niektórych większych pomieszczeniach mogą znajdować się wykusze (najlepiej opisane jako pływające okna wykuszowe). Niektóre okna mogą być nawet witrażowe.

Drzwi wejściowe domu Tudor są wykonane z ciężkiego litego drewna i mogą mieć ciężkie metalowe okucia i odważne elementy dekoracyjne, takie jak kołatki do drzwi. Drzwi będą miały zaokrąglony łuk nad głową i będą ograniczone z każdej strony kamieniem lub stiukiem, który kontrastuje z odsłoniętą sidingiem z cegły.

Wewnątrz, domy Tudor kontynuują swój historycznie inspirowany motyw ze ścianami pokrytymi fornirem z tynku i ozdobnymi, szczegółowymi elementami drewnianymi, takimi jak boazeria i listwy. Podobnie jak na zewnątrz, sufity w stylu Tudor są podkreślone ciemnymi, ciężkimi drewnianymi belkami, które biegną przez białe wykończenie tynku.

Zewnętrzne:

• Od dwóch do trzech pięter
• Trawniki
• Drewniany, biały stiukowy siding
• Wyeksponowana cegła
• Stromy, dwuspadowy dach
• Donice kominowe
• Wąskie okna
• Drewniane drzwi

Wnętrze:

• Ściany gipsowe
• Dekoracyjne belki stropowe
• drewniane listwy wykończeniowe
• Boazeria
• Drewniane schody
• Łukowate otwory drzwiowe

Historia domów z okresu Tudorów

Construction Photography/Avalon / Contributor/Getty Images

Okres Tudorów w Anglii rozpoczął się pod koniec XV wieku, wyznaczając koniec epoki średniowiecza. W tym czasie domy były najczęściej budowane na drewnianych szkieletach, ze ścianami wykonanymi z plecionych patyków pokrytych mieszanką na bazie gliny, która była malowana na biało. Odsłonięte drewniane belki były traktowane gorącą smołą, aby zapobiec ich gniciu, nadając im ciemnobrązowe wykończenie, które było widoczne zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, tworząc ikoniczny styl "half-timbered", który definiuje wszystkie domy Tudorów.

Wczesna architektura amerykańska czerpała pełnymi garściami ze swojej angielskiej przeszłości (patrz domy w stylu kolonialnym, które nigdy nie wyszły z mody), a w połowie XIX wieku zamożni budowniczowie domów zaczęli włączać do swoich projektów elementy estetyczne z okresu Tudorów.

Na początku XX wieku opracowano nowe materiały i techniki budowlane, które sprawiły, że budowa domów w stylu Tudorów stała się jeszcze łatwiejsza i - choć były one dość drogie - znacznie bardziej przystępne cenowo. Tudory pozostały poza zasięgiem większości Amerykanów, ale na bogatych przedmieściach ich popularność eksplodowała. Budowa nowych domów typu Tudor gwałtownie spadła po krachu giełdowym w 1929 roku, a w czasie Wielkiego Kryzysu stopniowo wypadała z łask. Do II wojny światowej ruch odrodzenia Tudorów był już prawie skończony.